يا من له الرفيق ولا رفيق له

آي ! چاووش شهر عشق! چه خوش لحظاتي بود آندم كه دست بر دامان تو يازيديم و سبكبارانه ما را همچون نوري در ظلمات شهر كوران رهنما بودي.

و چه خوش است پا در ركاب همچو تويي خطر كردن ، كه ما را آموختي وجود چون هدفيست در كشاكش روزگار و هر كه را روح سيقلي تر ، جان منجلي تر!

آي! چاووش شهر عشق! آي تورا هستم!